Ο χρόνος που μόλις έφυγε, θα μείνει στην ιστορία σαν μία από τις πλέον δραματικές περιόδους της χώρας, όχι από την Μεταπολίτευση του 1974 αλλά από το τέλος του Β! ΠΠ και του Εμφυλίου.
Ένας απολογισμός όμως αυτής της χρονιάς χρειάζεται μια πολύ ψύχραιμη αντιμετώπιση των γεγονότων που συντάραξαν την Ελλάδα και εν πολλοίς εξ αιτίας μας, την παγκόσμια κοινότητα. Και στην πραγματικότητα, αυτή η χρονιά δεν είναι μονή....αλλά διπλή.!
Γιατί η διακυβέρνηση της χώρας τα δύο τελευταία χρόνια υπό τον κ.Γ.Παπανδρέου ήταν ένας συμπαγής βηματισμός της χώρας προς την καταστροφή την οποία βιώνουμε. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τους λανθασμένους και εγκληματικής αφέλειας χειρισμούς του Πρωθυπουργού και των περί αυτόν συνεργατών του. Όλοι γνώριζαν την πραγματικότητα, όλοι γνώριζαν την δυσχερή θέση που βρισκόταν η Ελλάδα, αλλά στο όνομα της άμετρης φιλοδοξίας όχι μόνο δεν είπαν την Αλήθεια στον Ελληνικό λαό, αλλά με πρωτοφανή επιπολαιότητα χειρίστηκαν τα κρίσιμα θέματα με ασυγχώρητη και επιβλαβή συμπεριφορά. Σε όλα τα επίπεδα.
Είναι πασιφανές σήμερα ότι μας ενέπλεξαν στο ΔΝΤ όταν μπορούσαν κάλλιστα να το αποφύγουν, προκειμένου να μην εμπλακεί η χώρα σε μια "κατοχή"με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον. Χειρισμοί που αγγίζουν τα όρια "Εθνικής Προδοσίας" από μέρους των κυβερνώντων και που δικαολογημένα ξεσήκωσαν την λαϊκή οργή, έδειξαν πόσο σαθρό ήταν το πολιτικό επίπεδο στην Ελλάδα. Αλλά και το κοινωνικό μας επίπεδο δεν υπήρξε άμοιρο ευθυνών. Ποτέ άλλοτε η χώρα δεν έζησε πλέον κίβδηλη και γεμάτη αντικατοπτρισμούς περίοδο. Αφημένοι σε μια ευδαιμονία χωρίς πραγματικό οικονομικό θεμέλιο, παραδομένοι σε έναν πρωτοφανή νεοπλουτισμό βλακείας, αγκιστρωμένοι στα καλά λαδωμένα γρανάζια του κοτσαμπαδισμού ενός αήθους Κράτους-πολίτη, δεν θελήσαμε να δούμε ή να σκύψουμε πάνω από την πολιτική μετεορολογία και να δούμε την καταιγίδα που ερχόταν. Και συνεχίσαμε να στηρίζουμε πολιτικά σχήματα και ιδεολογίες που είχαν ξεπεραστεί προ πολλού, αλλά δεν θέλαμε, ούτε μας συνέφερε ατομικά και συλλογικά να δούμε τις αληθινές διαστάσεις του προβλήματος μας. Με έναν ασυγχώρητο εξ ίσου παιδισμό από μέρους των πολιτών, επενδύσαμε σε φρούδες μεγαλοστομίες των πολιτικών αρχόντων -μεν και δε- λες και διανύαμε την περίοδο του 1950-60, λες και δεν συνέβαινε τίποτε απολύτως γύρω μας και στον κόσμο ολόκληρο.
Με τον συνήθη ουφαδελφισμό που μας χαρακτηρίζει σαν λαό, πίστευαμε ότι θα έρθει όπως πάντα ο από μηχανής θεός να τακτοποιήσει τα πάντα μέσα σε μια νύχτα, για να συνεχίσουμε το ανέμελο ταξίδι προς την ατομική και συλλογική μας Ουτοπία. Κανένας δεν δικαιούται να θέσει εαυτόν εκτός ευθυνών. Ένα Κράτος και μια Κοινωνία δεν είναι έννοιες αφηρημένες στον χώρο του παραμυθιού, αλλά έννοιες που αντιπροσωπεύουν την μόρφωση ενός συνόλου πολιτών με Γνώση και Υπευθυνότητα, πράγματα άγνωστα στην δική μας περίπτωση. Το συμφεροντολογικό δούναι-λαβείν με τους πολιτικούς, ήταν το μότο και η μοναδική μας πολιτική παιδεία.
Στην κρίση αυτή φτάσαμε μονάχοι και ηθελημένα....
Κανένας δεν μας έφταιξε, παρά μονάχοι μας οδηγηθήκαμε στο αδιέξοδο. Και ακόμα δεν έχουμε διαπιστώσει το τίμημα και το κόστος αυτής της παιδιάστικης και αφελούς συμπεριφοράς μας. Είμαστε από τους πλέον ιστορικούς λαούς του κόσμου αλλά παραμένουμε οι πλέον ανιστόριτοι πολίτες, γιατί τίποτα απολύτως δεν διδαχθήκαμε από το παρελθόν μας. Σαν άτομα, όταν διαπράξουμε ένα σφάλμα προσπαθούμε να μην το επαναλάβουμε, αλλά σαν κοινωνία, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο!Και θαρρώ πως ήρθε ο καιρός να δούμε κατάματα την αλήθεια μας. Ή τώρα ή ποτέ.
Η Ελλάδα, οδεύει αναπόδραστα προς μια πρωτοφανή καταστροφή, εθνική, κοινωνική, βεβαίως και οικονομική με ολέθριες συνέπειες για το Γένος. Οι Καιροί δεν περιμένουν....
Ας ελπίσουμε ότι με σύνεση και σύμπνοια θα οδεύσουμε αυτό τον νέο χρόνο, χωρίς αγκυλώσεις στο παρελθόν, αλλά με αισιοδοξία και πίστη στον εαυτό μας για το μέλλον των γεννεών που έρχονται...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
