Χρειάστηκε να περάσουν δύο και πλέον χρόνια μιας απίστευτα σαθρής διακυβέρνησης της χώρας, με την υπογραφή δύο επαίσχυντων Μνημονίων που συνιστούν από μόνα τους Εθνική Προδοσία, υπό την έννοια της παραχώρησης της Εθνικής μας κυριαρχίας στους ξένους, με εξ ισου απίστευτες παλινωδίες και πολιτικές ίντρικες ανίκανων πολιτκών ανδρών που το μόνο που δεν ενδιαφέρθηκαν να πράξουν ήταν το στοιχιώδες καθήκον προς την Πατρίδα, για να φτάσουμε σε εκλογές....
Σε εκλογές όπου το 36% του εκλογικού σώματος αρνήθηκε να επιτελέσει το καθήκον του και τελικά μόλις το 45% περίπου των πολιτών πήγε στις κάλπες! Οι Έλληνες για άλλη μία φορά, δείξαμε ότι "τα κοινά" πολύ λίγο μας ενδιαφέρουν, κι ας βρίσκετε η χώρα στο χείλος του ερέβους....
Πως να χαρακτηρίσει κανείς μια τέτοια παθογένεια; Πως να εκτιμήσει κανείς το πολιτικό προσωπείο του μέσου Έλληνα με τέτοια απολιτκή συμπεριφορά; Πως θα σταθούμε ενώπιος ενωπίω για ν' απολογηθούμε στον εαυτό μας για αυτή την κατάντια....;
Τι ν' απαντήσω στο ειρωνικό προσωπείο της κ.Λαγκάρντ μόλις πριν λίγες ημέρες με εκείνο το... "The Greeks..." και τα απαξιωτικά χαμόγελα των παρευρισκομένων...;
Η Ευθυξία μας ερυθριάζει όταν βλέπουμε τέτοιες εκφράσεις ή όταν μας λοιδωρούν με χυδαία δάχτυλα υψωμένα, ή ακόμα χειρότερα όταν μας διασύρουν σε παγκόσμια κλίμακα σαν έναν λαό που δεν είναι παρά ένα κίβδηλο άθροισμα απατεώνων, τυχοδιοκτών, τεμπέληδων και....και.... Ατελειώτος ο κατάλογος των ύβρεων.
Και οι πολιτκοί μας το ίδιο ανερυθρίαστα έβαλαν την υπογραφή τους σε δύο Μνημόνια χωρίς ντροπή, χωρίς την παραμικρή εθνική ευαισθησία, όπως το ίδιο ανερυθρίαστα αποστάγγισαν από τον λαό κάθε οικονομική του αντοχή, όταν βρήκαν μονάχα έναν κλέφτη του δημόσιου χρήματος να στείλουν στην φυλακή όταν θάπρεπε οι περισσότεροι εξ αυτών να είναι ήδη στις φυλακές....
Βεβαίως αυτός ο ξεπεσμός δεν είναι αποκλειστικά προϊόν της τελευταίας διετίας, αλλά πάει πολύ πιο πίσω, από την δεκαετία του 80, όπου η αλόγιστη επιθυμία του λαού για "Αλλαγή", έφερε στην εξουσία μια παράταξη που έβαλε τα θεμέλια του ηθικού,κοινωνικού και πολιτικού αμοραλισμού, και του οποίου πληρώνουμε σήμερα τα σπασμένα.... Ο Ουϊνστον Τσώρτσηλ, πολλές δεκαετίες πριν το είχε διατυπώσει: "Οι λαοί επιλέγουν τους ηγέτες που τους αξίζουν"....
Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Όλοι μας. Γιατί τα ανεχθήκαμε, γιατί μας βόλευε, γιατί αδιαφορίσαμε στην σκάρτη ευμάρεια των πλαστικών καρτών, που έστειλε την αρχοντοβλαχιά μας σε διακοπές στις Μπαχάμες ή στις Εβρίδες.... Γιατί επιτρέψαμε την δημιουργία αυτού του χαωτικού κράτους της αρπαγής και της λεηλασίας, χωρίς να σκεφτούμε ούτε για μια στιγμή ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η στιγμή της πληρωμής.... Και δεν ήταν μόνο αυτά.....
Τούτη η χώρα, κυβερνήθηκε όχι μόνο από αμοραλιστές και πηγμαίους πολιτικούς, αλλά κατάφεραν να μας εμβολιάσουν με τον ιό της απάθειας και της κοινωνικής αναισθησίας, και μας περιχαράκωσαν στο ΕΓΩ και όχι το ΕΜΕΙΣ... Ο ατομικοκεντρικός μας εαυτός βρήκε το ποιο πρόσφορο έδαφος σ' αυτόν τον καταιγισμό των ψευδών εντυπώσεων μιας Αλλαγής που μας οδήγησε προς τον κατήφορο της σημερινής καταστροφής.....
Οι ευφυείς εκείνοι πολιτικοί, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν.... Έσπρωξαν πάνω απ' όλα την Παιδεία σε ατραπούς παρακμής και αμάθειας, γιατί δεν τους συνέφερε να έχουν ένα μορφωμένο λαό, μια νεότητα με την δύναμη της Γνώσης και της Πνευματικής καλλιέργειας. Συντεχνίες και Συνδικάτα, αόρατοι μέντορες που έκαναν ότι μπορούσαν για να κρατήσουν τον λαό μέσα στο σκοτάδι και να προσπορίσουν για τον εαυτό τους και μόνο τον πλούτο των παροχών και της μίζας....
Και τα κατάφεραν.....
Όσο σκληρή κι αν είναι η αλήθεια, τα κατάφεραν. Να εξαθλιώσουν έναν λαό, πνευματικά, ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά....
Και τώρα τι....; Το αγωνιώδες αυτό ερώτημα πλανιέται στις σκέψεις των περισσοτέρων πολιτών, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών..... Όλοι βλέπουν ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και οι επιλογές μας είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Ήδη φωνές Ευρωπαίων ζητούν να μας κάνουν φανερά και ξεδιάντροπα "Προτεκτοράτο" τους για να ησυχάσουν μια και καλή με τους.... "Greeks..." Αυτούς τους ενοχλητικούς "ευρωπαίους" που μόνο σε μπελάδες τους βάζουμε.....
Παραζαλισμένοι, αγχωμένοι, λανθασμένα φορτισμένοι, γεμάτοι αγωνίες και έγνοιες, ψάχνουμε να βρούμε σανίδα σωτηρίας στο....πουθενά! Οι πολιτικοί μας -για άλλη μια φορά- δείχνουν κατώτεροι των περιστάσεων και αδυνατούν να βρουν διέξοδο μπροστά στο τείχος που αυτοί μας οδήγησαν...
Και τώρα τι....;
Ο Ευριπίδειος "από μηχανής θεός", πέθανε εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια.... Αλλά δεν το έχουμε πάρει είδηση....Άσε που από την εποχή του Θεοδοσίου οι αρχαίοι θεοί έχουν πεθάνει ανεπιστρεπτί! Ακόμα και το Μαντείο των Δελφών να ερωτηθεί, δεν μπορεί πια να μας δώσει Χρησμό...
Και τώρα καλούμαστε να χορέψουμε το ζεϊμπέκικο της μαγκιάς, του κουτσαβακισμού και της αμετροέπειας μας, καλυμένοι ακόμα πίσω από τις πλαστικές σημαιούλες που μας μοιράζουν ορυόμενοι παρανοϊκοί πολιτικοί, αδιαφορώντας αν τις κρατούν ακόμα και λαθρομετανάστες για να δείξουμε το "μέγα πλήθος"..... O Tempora o mores!
Και τώρα θα έρθει η στιγμή της δικής μας Αλήθειας ατομικής και συνολικής. Δεν χρειάζεται να παιξει κανένας από εμάς τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, γιατί οδεύουμε προς τον δικό μας Γολγοθά, της δικής μα σταύρωσης.
Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι όπου Σταύρωση εκεί και η Ανάσταση.
Το ελπίζω.....
