Πριν λίγες ημέρες "ανέβασα" δύο ανακοινώσεις που πίστευα ότι θα είχαν τύχει της δέουσας προσοχής και θα μεταβιβάζονταν σε πολύ περισσότερα άτομα και πολίτες που ίσως ενδιαφέρονταν για τις τοποθετήσεις μου. Τόσο οι μπλόγκερς όσο και οι αμέτρητοι αναγνώστες του ΦΜ, στάθηκαν σχεδόν αδιάφοροι στις τοποθετήσεις μου. Είναι λυπηρό όσο και απογοητευτικό, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο που διανύει η χώρα, να μην δίνεται η ανάλογη προσοχή σε σοβαρά κείμενα και η πλεονότητα των συμμετεχόντων στα διάφορα σάϊτς να είναι τα τραγουδάκια, τα σαχλά ανέκδοτα και οι κουτσομπολίστικες επαφές και σχόλια....
Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που έπρεπε να κάνω το έκανα, όχι τόσο γιατί συχνά μας κατηγορούν ότι "εσείς οι πνευματικοί άνθρωποι σιωπάτε..." όσο γιατί θεώρησα ότι αυτό ήταν το στοιχειώδες καθήκον μου σαν πολίτη αυτής της χώρας αλλά και σαν άνθρωπος που προσπαθεί να διακονίσει τον Πολιτισμό της πατρίδας μου..... Φαίνεται όμως ότι οι δυνάμεις είναι πολύ μικρές ή ίσως οι παρεναίσεις μου να είναι μάλλον δυσάρεστες....
Κρίμα.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που έπρεπε να κάνω το έκανα, όχι τόσο γιατί συχνά μας κατηγορούν ότι "εσείς οι πνευματικοί άνθρωποι σιωπάτε..." όσο γιατί θεώρησα ότι αυτό ήταν το στοιχειώδες καθήκον μου σαν πολίτη αυτής της χώρας αλλά και σαν άνθρωπος που προσπαθεί να διακονίσει τον Πολιτισμό της πατρίδας μου..... Φαίνεται όμως ότι οι δυνάμεις είναι πολύ μικρές ή ίσως οι παρεναίσεις μου να είναι μάλλον δυσάρεστες....
Κρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου